بر بلندای بام اسفند ایستاده ام…

تمام لحظات زندگیم را مرور می‌کنم.

به روزهایی می اندیشم که در روزمرگی زندگیم تو را گم کردم و حالم مساعد نبود.
و به روزهایی که تورا از یاد نبردم و زندگیم روبه راه بود.
به افق خیره می‌شوم، ریه هایم را از اتمسفر وجودت پر میکنم، در دلم نوید بهار را می‌دهم و در خیالم امید سرسبزی می‌پرورانم.
روزهایی که به طلوع آفتاب رسیده ایم و دیگر در انتظار یار نیستیم، اشکهایمان را پاک می‌کنیم و به بودنتان دلگرم می‌شویم.
روزهایی که در قلب های یخ زده‌یمان به اوج شکوفایی بذر امید رسیده ایم.

باید کوله بارمان را بربندیم شاید این بار با آمدن بهار از دور دستها برسی و دلمان را گرم وجودت کنی.
می‌رسد انگار بوی خوش زندگی…
و من هنوز دلخوشم به عطر نفس های تو که با بهار می آیی…

✍ 🏻 س.مختاری

22/اسفند/401

پ ن: (سه شنبه های مهدوی)🌱♥️
__________
#پائیزنوشت